به نظر منطقی می آید ، اما توضیح و تفسیرهای سنجیده ای از این دست اغلب نتیجه معکوس می دهد و می تواند باعث بلندتر فریاد زدن نوپاهای خشمگین شود! چنانچه با مشاوره روانشناسی کودکخود صحبت کنید ، برای شما خواهد گفت که بچه های کوچک ، بالغان کوچک نیستند. مغز نابالغ نوپایان در کشمکش برای درک جملات طولانی و کنترل بروز ناگهانی هیجانات قوی است. در واقع ما انتظار داریم کودکان ناراحت و تحت فشار عصبی آرام شوند و این توقع برخواسته از توضیحاتی است که به آن ها می دهیم و درخواست مودبانه ما برای عاقلانه رفتار کردن ، کاملا غیر واقعی و بلندپروازانه است. بسیاری از والدین معتقدند که نوپایان شان باید بتوانند هیجانات خود را کنترل کرده ، خشم شان را سرکوب کنند و بالغانه جواب بدهند : «مادر ، دست شما درد نکنه که این مسئله رو برای من توضیح دادید ؛ هرکاری که شما بگین با کمال میل انجام می دهم.» ، اما این مطلب کاملا غیرواقع بینانه است.
از دید کودک نوپای شما ، او در تمام طول روز در حال بازنده شدن است. او ضعیف تر ، کندتر و کوتاه تر از هر کس دیگر است و همین خود آغاز چالش های او می باشد. از نگاه مشاوره روانشناسی کودک ،
نوپایان هر روز با چهار چالش بزرگ مواجه هستند که باعث می شوند مثل فرشته ها رفتار کردن نزد آن ها بسیار سخت و دشوار باشد :
خانه های ما برای فرزندان کوچک مان خسته کننده و هم در عین حال بسیار بسیار جالب است. خسته کننده از این لحاظ که شور و حال هیجان انگیز (رنگ های روشن ، حس کردن وزش باد بر روی پوست ، آفتاب عالم تاب ، چمن های نرم و غیره) جای خود را به سکوتی ژرف می دهد (دیوارهای بی روح ، سقف های بلند ، نه باد ، نه سایه جنبنده ای ، نه آواز پرنده ای) علاوه بر این ، علایق دیرینه بسیاری از نوپایان (دویدن به دنبال دیگر کودکان و سگ ها ، پرت کردن سنگ ، گرفتن حشرات ، بالا رفتن از درختان ) به معنای واقعی کلمه جامه عمل پوشانده نمی شوند.
هنگامی که از این زاویه به قضیه نگاه می کنید ، جای تعجبی نمی ماند که بچه ها تا نیمه های روز به اصطلاح مشغول بالا رفتن از دیوار راست هستند.
در عین حال دنیای مدرن ما می تواند برای نو پایان بسیار هیجان بر انگیز باشد. دنیای مدرن ، آن ها را در معرض تجربیات بسیار ناگهانی قرار میدهد. در حالی که کودکانی که تا پیش از این به دنیا می آمدند ، هرگز مجبور نبودند چنین تجربیاتی را کسب کنند. کارتون های شگفت انگیز مسخره ، ویدئوهای جذاب ، بازی های رایانه ای پر سر و صدا ، اسباب بازی های پر سر و صدا و رنگ های درخشان در همه جا و شاید ما به همه این ها عادت کرده باشیم ، اما همین ها می توانند باعث بروز احساس نگرانی و فشار عصبی در بسیاری از کودکان کم سن و سال تر شود. با پایان یافتن روز ، تمامی این محرک های ریز و درشت می توانند موجب بروز خستگی ، خشم و ناراحتی ، و بدرفتاری در کودکان آسیب پذیر شوند.
برای کمک به کنترل فعالیت ذهنی ، مغز ما به دو نیمکره راست و چپ تقسیم شده است. هر دو نیمکره مغز شبیه یکدیگر به نظر می رسند، اما کارهای متفاوتی انجام می دهند. نیمکره چپ بخش سیستماتیک و نظام مند سیستم اعصاب است. این بخش به جزئیات علاقه مند است : مثل انتخاب واژه درست ، شمارش اسباب بازی ها و حل مرحله به مرحله مسائل. این بخش به ما کمک می کند ک به دقت گوش کنیم ، منطقی باشیم و آرامش خود را حفظ کنیم.
هر دو نیمکره مغز در بچه ها و بالغین در کامل ترین شکل تعادل هستند ، اما نیمکره چپ مستعد تعادل بیشتری است . حدس بزنید کدام نیمکره مغز نوپایان فعال تر است؟ بله ، درست حدس زده اید ، نیمکره راست. در حقیقت ، نیمکره راست کودک هیجانی شما به قدری فعال و پر هیاهو است که اغلب به صدای صبور و آرام نیمکره چپ که او را به آرامش می خواند بی اعتنایی می کند و گویی تمام این چالش ها حق مطلب را به تمامی ادا نمی کنند ، زیرا وقتی کودک نوپای تان عصبانی می شود ، بیش از پیش کنترلش را از دست می دهد. هیجانات شدید ، به یک باره نیمکره چپ و متفکر مغز را از فعالیت باز می دارد و نیمکره راست و بدوی او را به طرزی شگرف فعال می کند.
نوپایان در طول مسیر رشد خود ، به لحاظ زیستی کاهایی انجام می دهند که ما را دیوانه می کنند. برخی از این ویژگی ها را با هم مرور می کنیم: