گفتگو با کودکان در مورد دروغگویی

زمانی که فرزندتان به شما دروغ می گوید، آمیزه ای از هیجانات قوی را برمی انگیزد. ممکن است یک دفعه کاملا عصبانی، آزرده و دلخور شوید. دروغگویی برای پدر و مادرها به شدت ناراحت کننده است زیرا پایه های اعتمادی که به فرزندانمان داریم را سست می کند. بنابراین اگر واکنشی هیجانی به دروغگویی نشان دهید قابل درک و طبیعی است- چه دروغ ساختگی و «عمدی» باشد چه ناخودآگاه- دروغ کوچکی که کودکتان به دلیل اینکه مکث و فکر نکرده می گوید. 

دروغگویی در کودکان

به صورت کلی وجدان و فطرت هر انسان باعث می‌شود متمایل به راستگو بودن باشد و به همین دلیل هر کسی علاقه مند است خودش راستگو باشد و همچنین سخنانی که می‌شنود نیز راست باشند اما دروغگویی انحرافی از این فطرت انسانی است که باعث می‌شود فرد از این ویژگی انسانی فاصله بگیرد. این انحراف در کودکان نیز دیده می شود و از چالش های بزرگ برای والدین است. در این مطلب قرار است به این سوال پاسخ دهیم که چرا کودکان دروغ می گویند؟ و اصلاً علل دروغگویی در کودکان چیست؟ 

استقلال کودکان

طبق مطالعات جدید محققان در دانشگاه فنلاند، وقتی پدر و مادرها از استقلال فرزندانشان در گذارهای آموزشی حمایت می کنند، باعث ایجاد سلامت و عزت نفس بیشتری می شوند و احتمال افسردگی را کاهش می دهند. 

رایج‌ترین کابوس هایی که کودکان می‌بینند

کابوس همان قدر که برای والدین آزاردهنده است، برای کودکان نیز آزاردهنده است. آیا می‌خواهید بدانید که چه چیزی کودک شما را در شب بیدار نگه می‌دارد؟ ما از کارشناسان‌ خود در امیدان حضور خواستیم تا رایج‌ترین کابوس‌هایی را که کودکان می‌بینند، به ما معرفی کنند. و لیست زیر را به عنوان رایج‌ترین کابوس‌هایی را که کودکان می‌بینند برایتان آماده کرده ایم. 

اتاق خواب کودک

معمولا کودکان به خوابیدن در کنار والدین خود عادت کرده‌اند و اتاق خواب کودک جدا از والدین نیست، به همین دلیل تغییر مکان خواب یکی از بزرگ‌ترین معضلات پرتنش بسیاری از والدین و فرزندان است. اغلب این جدایی با مقاومت کودک و اصرار والدین روبه‌رو شده و منجر به بروز رفتارهای نامطلوب می‌شود. گاهی اوقات در این جدال، برخی از والدین مستاصل می‌شوند و برای رهایی از ناراحتی، در مقابل کودک کوتاه می‌آیند و او را در تمایلاتش برای خوابیدن کنار آنها آزاد می‌گذارند و احساس می‌کنند شاید این‌کار به نفع کودک باشد، در حالی کهروان‌شناسان معتقدند حضور کودک تا سن سه‌ سالگی در کنار والدین جایز است و از آن زمان به بعد با توجه به شرایط روحی و خلقی کودک و رعایت اصول و نکات تربیتی خاصی باید مقدمات تنها خوابیدن کودک را مهیا کرد.